Aleatha

Życie wieczną wędrówką,
Podróżą do świtu,
Do wiecznej przystani,
Gdzie nikt nas nie zrani,
Gdzie łąki i lasy,
Przewspaniałe czasy,
Wszystko takie łatwe...

Beztrosko i bosko,
Świat ponad nami,
Gdzie dojść musimy sami...

Zasłużyć na wejście,
By boskie ujrzeć przejście,
Zapytasz "jak?",
Odpowiedzią jest sam człowiek,
Każde złe słowo, które wypowie,
Zakrzywia klucz czasów,
Oddala, od wiecznych łąk i lasów,
Lecz pytań jest wiele,
Nieubłaganie oddalają się cele,
Cele naszej podróży...

Jedynym sposobem, aby nie wpaść w zamęt,
Jest zatrzymać się, na moment,
Który zmieni Ciebie, który zmieni wszystko,
Jesteśmy tak daleko, a jednak zbyt blisko...

~Nalf.

Bardzo prawdziwy, bardzo piękny... (wiem, że w większości komentarzy piszę podobnie, ale nie wynika to z mojego lenistwa, mogę zapewnić Po prostu... sama nie wiem. Czytanie waszych utworów, działa na mnie bardzo... Inspirująco Nie potrafię tego czasem ująć w inne słowa ^^ )

Inspirowane tym co Mat wczoraj dodał? : )
Świetne, mam rozkmine na dzisiaj.

Cholera, Nalfein, to jest piękne. Po prostu miazga, idzie na stronę na facebooku.

Najbardziej mi się podoba ostatni wers ostatniej zwrotki Cały wiersz ogółem jest świetny, ale zakończenie THE BEST.

Dziękuję.
Inspiracja? Trzy źródła:
*Życie
*Wczorajsza rozkmina Mata
*Ostatni wiersz Krysy <3

Cieszę się niezmiernie, że się podoba <3