Aleatha

(Czarodziejka zaśmiała się perliście
i spojrzała na towarzysza uważnie.
Była to jesień, spadały ostatnie liście,
skinęła więc na niego głową poważnie.)

Łuczniku, towarzyszu mój drogi,
gdzie Aleathy zgliszcza spopielałe
znów spotykamy się wpół drogi,
a wokół nas tylko drzewa sczerniałe.

Pamiętasz przyjacielu dawną tę krainę?
Opowiedz mi proszę o łąkach zielonych,
namaluj dla mnie radości godzinę,
namaluj pejzaż dni minionych.

(Łucznik tylko pokręcił głową,
sylwetkę jego rozwiał wiatr,
stał się świetlistą, polarną zorzą,
po śnie ostatni zniknął ślad.

Po chwili jednak głos znajomy
rozległ się szeptem z oddali...)

Czarodziejko droga, nie smuć się tak,
choć sen się skończył, choć prysnął czar,
tych pięknych chwil nie wrócę, lecz wiatr
szepce melodię - jest przyjaźń silniejsza niż czas.

@Cerxina - naucz mnie być Tobą

... łał? Nie wiem co napisać. Po prostu nie wiem co mam napisać, powiedzieć - brakło mi słów dla tak pięknego wiersza, wyznania. Nie potrafię się pozbierać, wypowiedzieć. Dziękuję? Łał. Naprawdę jest przepiękny...

Doskonale wpisuje się w Matowe rozprawy o Łuczniku. Szczerze, nie odbiega Twój tekst stylistycznie i emocjonalnie od jego twórczości. Co więcej, ośmielę się powiedzieć, że doskonale się uzupełniacie! @Cerxina, uważam, że powinniście wspólnie pisać wiersze na zasadzie dialogów między sobą nawzajem. To z pewnością przeniesie Waszą twórczość na wyższy poziom, zyska ona na otwartości i inny punkt widzenia. Warto, zastanówcie się nad tym z @Matpollo.

Dziękuje Myślę, że to dobry pomysł i warto by kiedyś spróbować. Co Ty na to Mat?

Trzy razy tak - tak, tak, tak!

Śliczny wiersz jestem pod wrażeniem. Wszystko jest poukładane. Doskonale rymy!

Pamiętasz Stokrotko dawną tę krainę,która szkołą się zwała?
To miejsce, w którym każdy miał swego nauczyciela, mistrza.
Oczami wyobraźni, językiem perlistym, pięknymi rymami
Dla mnie namalowałaś godzinę radości,
Kiedy to uczeń inspiracją się staje dla mistrza, którego dawno,
Już dawno o niebo przerósł inteligencją wierszy pisania...

Cudowne kiciu! Jestem pod wrażeniem ^^ Bardzo piękny wiersz, piszesz podobnie do Mata - oboje świetnie to robicie Naprawdę świetny

Dziękuję Wam bardzo za te wszystkie piękne słowa!
Pani Aniu - nigdy nie zapomnę gimnazjum i ludzi, których tam spotkałam, bo to były jedne z najpiękniejszych chwil. Chciałabym Pani bardzo podziękować, bo gdyby nie Pani zachęta na pisanie wierszy na konkurs i pomoc w tym, teraz bym nie pisała. Dziękuję z całego serca.