Aleatha

Żali mych garść do Poezji

Żal do Ciebie mam dziś niemały,
żal, co przejmuje serce, on cały:

Poezjo, na cóż Ty jesteś?
Wszak chleb z Ciebie żaden nie wzrośnie,
niesiesz tylko smutek, co gnębi nieznośnie;

Wykarmić ja Tobą rodziny nie mogę,
nie spokój Ty dajesz, a trwogę.
A ja w trwodze się kurczę sam w sobie,
zamykam, i ledwo tli się mój ogień.

Czemuż ja człekiem być prostym nie mogę
mogącym o sobie rzec - żywot prosty wiodę;
a z Tobą? nie spokój i cisza, lecz chaos i burza,
żyję ja normalnie, lecz w myślach się nurzam.

A pomnik ze spiżu?
blask chwały, prestiżów?

Psia mać, jakiż to pomnik, słów marnych parę;
cokół po Tobie się nie ostanie!

I dłoń pisząca skończyć już z Tobą by chciała,
ale nie może. Widać, nie taki był Stwórcy zamiar.
Cóż więc zostaje? wszak tyle jest przesłań;
Czy to ku chwale, czy ku sromocie
kuć dane mi słowa, choćby wbrew ochocie;
rzemiosłem... POJA

Dziesiąty listopada 2013 roku

Nagłe objawienia - Bursa, Miłosz, Lem
Jutro nie zostanie po nich cień
Fraza na rozstanie, jakiś łzawy wers
Jutro nie zostanie po nim najmarniejszy cień

Lecz cóż gdyby nie wiersz, mimo jego marnej trwałości
Ile byłoby mnie? Lub o ile by mniej? O ile by mniej?
Coma - Jutro

Poezja od spiżu jest trwalsza,
rzemiosła nigdy się nie imała,
pozwala nazwać, co w sercu się chowa,
a czego umysł już nie ogarnia.

Poezja Ci bracie pomoże,
nigdy Cię nie pozostawi,
ale musisz być jej wiernym,
bo raz zdradzona, nigdy nie powróci.

Pamiętaj Poeto wspaniały,
że zawsze można być lepszym,
Ty jesteś już prawie doskonałym,
więc pisz by być tym genialnym...

Oba wiersze są świetne. Czytałem z uśmiechem, bowiem sam ostatnio rozmyślałem na podobny temat. Jedyne czego mogę się uczepić @Mat to data pod wierszem . Wiem to głupoty ale jeśli go gdzieś opublikujesz warto byś o tym wiedział. Otóż nie dziesiąty listopad tylko dziesiąty listopada! Gdyż nie mamy 10 listopadów w roku . A szkoda bo to piękny miesiąc.