Aleatha

Wczoraj gdy zasypiałem;
Wspomnienie to przeraża!
Przed sobą coś dojrzałem;
To stanął duch husarza.

Skrzydlaty jeździec siedział;
Z głową smutnie spuszczoną.
Opiszę co powiedział;
Choć oczy me łzy ronią.

“Ja Szweda żem rozgromił;
Pod Kircholmem sławionym
I cały Zachód bronił;
Przez Nas Wiedeń zbawiony.

Siedział kozak spokojnie;
Głowy nie śmiał unosić.
Myśleć się bał o wojnie;
Wolał litość wyprosić.

Przez sto dwadzieścia pięć lat;
My bitwy nie przegrali.
Cały przed nami drżał świat;
I Polską jazdę chwalił!

Dziś Polskę ogień smaży;
Nieliczny szablę chwyta.
Nie pełni husarz straży;
Dlaczego? Was się pytam.“

Chciałem coś odpowiedzieć;
Lecz nagle husarz znika.
Już w łóżku swoim siedzę;
Wyłączam ryk budzika.

Jawa to czy zwykły sen;
Co barwi noc ponurą?
W miejscu gdzie przybysz stał ten;
Znalazłem orle pióro.

10.11.2013 Bartłomiej Matuszewski

Forma i styl - jak zwykle świetnie. Treść - jestem niezwykle zaskoczony, świetna pointa

Dokładnie, nie wpadłabym aby napisać o husarzach. Gratulacje za pomysłowość i całokształt!