Aleatha

Ciemność już za oknem stoi;
Nocna cisza tuli ludzi.
Sen odwiedzić mnie się boi;
Ból okrutny znów rozbudził.

Wiem że gdzieś tu ona chodzi;
Pośród cienia się porusza.
W sercu strach ogromny rodzi;
Do ucieczki duszę zmusza.

Lecz jak zwykle mnie dogoni;
Na nic książki, śmiech, muzyka.
Lepiej dla niej łzę uronić;
Choć na krótką chwilę znika.

Czuję ją na piersiach moich;
Pragnie mnie do płaczu zmusić.
Lecz mi płakać nie przystoi;
Żal próbuję w sercu zdusić.

Wspina się po moim ciele;
Choć nie widzę jej przed sobą.
Wiem że pokój ten z nią dzielę;
Czuję jak tu stoi obok.

Tworzę uśmiech wymuszony;
Na nic rady czy refleksja;
Już dopadła mnie w swe szpony;
A na imię jej Depresja.

23.11.13. B.M.

Taki piękny wiersz o... depresji? Nie wiem dlaczego, ale zakończenie mnie trochę dobiło. Myślałam o miłości życia, czy coś

Wbrew pozorom depresja to jedyna kobieta która mnie nie zawiodła . Przychodzi zawsze nawet nieproszona! !

Raczej spodziewałem się kim jest "Czarna pani", ale kojarzyła mi się też podczas czytania ze strachem. Wiersz jest niesamowity, czułem się jakbym czytał o sobie xD

Mam jedno zastrzeżenie (sam kiedyś ten błąd robiłem) -

Cytat:Czuję ją na piersiach moich;
Pragnie mnie do płaczu zmusić.

Piersi ma kobieta, o mężczyźnie zaś mówi się, że ma obszerną pierś Ogólnie fajnie, styl zachowany, klimat cały czas jest w porządku, puenta powala