Aleatha

Długo się zastanawiałam, czy dodać ten wiersz tutaj. Ale dzisiaj doszłam do wniosku, że mogę się z Wami nim podzielić.




Po co właściwie stworzył mnie Bóg,
Skoro kogoś bardziej idealnego mógł?
Po co właściwie przyszłam na świat?
By zobaczyć ile ma wad?
By stracić ojca w wieku 7 lat?
Czy po to, by ból sprawiało mi jeszcze kilka dat?
Bym bardzo zamknęła się w sobie,
I prawie zapomniała o osobie;
O osobie którą naprawdę jestem.
By jedna z osób dla mnie ważnych,
Miała problem dość poważny.
I bym starała się jej pomóc ze wszystkich sił,
A to wszystko i tak obróciło by się w pył.
Bym starała się być oparciem dla bliskich mi osób,
Choć dobrze wiem, że wszystkim pomóc nie sposób.
Czasem sama się sobie dziwię,
Skąd ja biorę tę siłę;
By co ranek wstawać,
I że wszystko w porządku udawać
Bardzo się też wszystkim przejmuję - zdradzę
Lecz nic już na to nie poradzę.

Kurcze, podziwiam Cię za odwagę i za tę siłę którą bierzesz co ranek. Przelewanie smutków i rozmyślań w wiersze to nie łatwa rzecz - Tobie udała się doskonale. Gratuluję jeszcze raz!

Żyjemy po to by doznawać smutków, rozczarowań, ale też uśmiechów i przebłysków radości, ważne tylko by wiedzieć czego się chce w życiu i mimo niepowodzeń wciąż brnąć dalej. Wiersz ten jest dla mnie przykładem silnej wiary i odwagi i pełen szacunek ode mnie .
Don't worry, ja też się za bardzo wszystkim przejmuję... Bądźmy kim jesteśmy i jak to mawial moj przyjaciel Marek - "jeśli życie za mocno Cię kopie, oddaj mu z nawiązką" Wiersz jest na bardzo wysokim poziomie, jestem dumny

Śliczny choć pełen smutku. Doceniam odwagę. Najpiękniejsza poezja to ta pisana od serca z prawdziwych uczuć złożona. Tak trzymaj i nie poddawaj się !

Wszystko co chciałem napisać, wymieniono już w komentarzach Dodam tylko od siebie, że wiersz naprawdę dobry i podziwiam za otwartość