Aleatha

Daj mi czas,
bym mogła usiąść
i położyć dłonie
na klawiaturze pianina,
nim zapadnie noc.
Nim zajdzie słońce
daj mi czas,
bym mogła uśmiechnąć się raz jeszcze,
by rozbrzmiała muzyka
w mym sercu,
nim w końcu zapomnę,
co jest dla mnie ważne.
Daj mi czas
nim wstaną gwiazdy
i spadną na mnie deszczem goryczy,
nim zapomnę kogo kocham,
nim wejdzie księżyc i zaleje nas
złudnym światłem nadziei.

Daj mi czas
nim do końca zapomnę o nas,
nim przepadnę w bezkresnym
oceanie fałszywych...

Wiersz inny niż dotychczasowe, podoba mi się. Tylko nie zatrać siebie, Stokrotko, nie zapomnij siebie

Ciekawy wiersz który można dwojako interpretować. Z jednej strony jako modlitwę z drugiej prośbę do kogoś bliskiego! Tak trzymaj!

I czas dobiegł końca a wraz z nim zniknęły ostatnie słowa. Ech, nie powinienem po nocy czytać takich wierszy bo od razu rozbudzają moją melancholię, ale nie mogłem się powstrzymać przed kolejnym zagłębieniem się w bezkres Aleathy.
Bardzo chciałbym wiedzieć, co tak naprawdę znajduje się za tymi trzema kropkami

Montresor - zależy, co chciałbyś tam znaleźć

Cerx mogę dodać tylko tyle, że świetna robota ^^ i mam nadzieję, że czasami odnajdujesz czas xD