Aleatha

(...)
Niech światło cię uleczy,
Bo cóż od niego szybsze?
Bo cóż tak leczy rany?
Jak Boskie promienie najwyższe?

Mówisz, światło najszybsze,
Ja mam odmienne zdanie,
Tam gdzie zjawia się światło,
Cień już przecież czekał na nie...

Wiersz ma ogółem wcześniej kilka strof, których pozwolę sobie nie udostępniać, nie czuję, że są dostatecznie dobre.

Strasznie ciekawy wiersz (a raczej dwie zwrotki) - mógłbym Ci podać wiele z nim skojarzeń. Przede wszystkim Czarnoksiężnik z Archipelagu, strasznie mądra książka, gdzie bohater ucieka cały czas przed swym cieniem, by wreszcie samemu przejąć rolę myśliwego, spotkać się z nim na krańcu świata, poza granicami oceanów i mórz, po czym złączyć się z nim. Bardzo chciałbym przeczytać wcześniejsze wersy - czy mógłbyś mi je posłać na pw? Proooszę

Poza tym, doczepię się troszkę interpunkcji - brakuje mi przecinka w trzecim wersie, a ten w trzecim wersie od końca powinien zostać według mnie zamieniony na dwukropek - ale to tylko moja sugestia Mimo wszystko te strofy są naprawdę dobre, nieco zagadkowe i trochę paradoksalne. Może cały czas patrzę przez pryzmat "Tak daleko, a jednak zbyt blisko"? Poza tym, tytuł jest bardzo dobry

Poza tym, przywiodło mi na myśl to -

Dziękuję. Moje wiersze, mówiąc szczerze, po jakimś czasie wydają mi się na tyle obce, że muszę je na nowo przemyśleć. Pewnie dlatego, że cała moja / znikoma/ twórczość jest wynikiem impulsu. Jedni krzyczą, drudzy biją, a ja wyżywam się pisząc.

Kto chce, to niech ma w sumie... Co do stracenia ma tak nędzna dusza, jak ja?

Ja mam to samo - dopiero po czasie je albo doceniam, albo patrzę krzywym okiem