Aleatha

Mówią że odszedłeś od nas;
Już u boku Ojca stoisz.
Dziś, gdy młodzież nadal głodna;
Wielkich słów i czynów Twoich.

Chciałem tak za Tobą zdążyć;
Lecz tu się urywa droga!
W którą stronę mam podążyć;
Pytam wciąż w modlitwie Boga.

Jestem dzieckiem w mgle błądzącym;
Szukam gwiazdy gdzieś na niebie.
Czas zatrzymać chcę pędzący;
Który nam odebrał Ciebie.

Tyś nadziei był kowalem;
W nasze życia ją wkuwałeś.
Naród udręczany stale;
Zdolność miał na czyny śmiałe.

W serca przelewałeś siłę;
Do modlitwy łącząc dłonie.
Wielki cud Nam uczyniłeś;
Orzeł biały znów w koronie!

Kiedy Cię nienawidzono;
Zamachowcy przebaczyłeś.
A Europę podzieloną;
W jeden Kościół połączyłeś.

Przyjmowano Cię jak brata;
Z najcieplejszą wręcz czułością.
Jednak w każdym kraju świata;
Polska była Twą miłością.

Wiem jak Ojcze uwielbiałeś;
Opuszczać zbyt ciasne mury.
Piękno świata podziwiałeś;
Uciekając w polskie góry.

Wiem już za co je kochałeś.
Chociaż czas wszystko zabija;
One jedne stoją trwałe;
Ich potęga nie przemija.

Łąki dalej w kwiatach całe;
Strumyk płynie tak jak płynął.
Szlaki nadal doskonałe;
Tylko gdzieś wędrowiec zginął..

PlosiaK bardzo podoba mi sie twoj wiersz ma ladne rymy oraz bardzo przyjemnie sie go czyta i nie tylko jest latwy do zrozumienia... Nawet ujoles wnim to co sam on bardzo kochal czyli; gory, strumyki mawet to, ze uwielbial przemawiac do mlodziez, jednym slowem w wierszu zebrales cala magie jego zycia.
Przepiekny wiersz stworzony przez Ciebie dla tak Niezwyklego i Wielkiego czlowieka Jakim Byl Jest i zawsze pozostanie wnaszych sercach Jan Pawel II ..

Genialna puenta, chwyta za serce i mocno ryje się w pamięć. Ogromny plus za język i ortografię, ogromny minus za te średniki

Ja tam interpunkcji się nie doczepię, jest to kwestia indywidualna dla każdego - mimo wszystko. Za to sam wiersz! Niesamowity przekaz, wzruszył mnie i pokazał sedno tego, kim był Jan Paweł II. Piękna puenta, język, rymy jak zwykle dobre. Wielkie brawa! Świetna robota