Aleatha

Nie mieć natchnienia
To tak wiele zmienia
Dużo wyczucia
Zbyt mało uczucia

Świat lezie i mówi
Rzeczy o sobie
A ja wciąż niestety
Mam go na głowie

Szukałam gdzieś dalej
W odległej krainie
Tego czym jestem
Czy to w mojej winie?

Lecz mało znalazłam
Glob nadal wiruje
A ja wciąż oddycham
I czuję i mówię

Nie temu świat winny
Tłumaczę współczucie
Już nie wiem kim jestem
Już nie wiem gdzie uciec

Lecz mimo tych wszystkich
Dziwności i trudów
Cieszę się życiem
A oszczędzam nudów

I głupi ten wierszyk
Choć biegnie zuchwale
W krainie moich marzeń
Kotwiczy się stale

By DayDay

Czytam kolejny i raz i muszę skomentować.
Wystarczy zacząć, a budowa wiersza ciągnie już za sobą aż do końca, krótkość wersów i stylistyka bardzo mi się podoba.
W mojej opinii wiersz zachowuje swego rodzaju neutralność, gdyż nie widzę tu ani przesadności pozytywnych ani negatywnych bodźców, wszystko jest ładnie zoptymalizowane przez co przy czytaniu aż się uszy trzęsą. Rymowane wiersze jak tutaj patrzę to bardzo fajnie Ci wychodzą, ogólnie bardzo mi się podoba, so keep goin'!

Day! Super! Naprawdę zaskoczyłaś mnie tym wierszem, fajna budowa oraz rymy i w ogóle co tu dożo pisać, liczę, że napiszesz niedługo coś jeszcze.

Jeeeee bardzo dobry, gitesowe rymy, płynnie się czyta.

Dziękuję wam wszystkim za miłe słowa Tak właściwie to nigdy nie pisałam wierszy rymowanych, więc jest to dla mnie raczej nowość, takie trochę odświeżenie szuflady jeśli mogę tak to ująć. Denaris i Tysian - Nie mam pojęcia czy zdołam napisać jeszcze kiedyś coś podobnego, ale mam nadzieję, że może jednak W każdym razie postaram się.

Szczerze mowiac to czytam go juz chyba osmy raz i ztego mozna wywnioskowac tylko jedno, ze bardzo mi sie spodobal..swietne rymy naprawde swietny wiersz