Aleatha

Jak być człowiekiem?
Powiedz mi, gdyż nie wiem
Czy serce trzeba mieć z kamienia?
Czy z nienawiścią innych traktować?
A może warto być kłamcą okrutnym?
Który patrzy w oczy i mówi „Kocham” nic wtedy nie czując
Może jednak trzeba umieć kochać?
I gdy inni ranią uśmiechać się do losu…
Jak być człowiekiem?
Naucz mnie, proszę
Jak mam iść tą życia drogą?
Gdy cały świat w mroku
I inni mi nie pomogą
Tak się boję tego życia
I wciąż nic nie rozumiem
Czy żyć wśród ludzi i miłości nie zaznać?
Czy umrzeć i na wieczność w ciemności się schować?
Co mam zrobić, powiedz?
Gdy to życie tak bardzo mnie rani…

Niestety w życiu nie ma leko, ale wydaje mi się, że ma to swoje uroi, bo nie ma miłości bez łez ani radości bez smutku. Podoba mi się, że ten wiersz nie jest (jak w moim przpadku) skupiony na rymach tylko na jego sensie.

Pytanie "jak być człowiekiem" nie jest mi obce, myślę, że to jedno z tych pytań, na które każdy uzyska inną odpowiedź xD wiersz bardzo mądry, daje do myślenia, ale ostatnie fragmenty, w których mowa o tym, że życie rani i pytanie "Czy umrzeć i na wieczność w ciemności się schować?" lekko mnie irytują, ale to moje odczycia