Aleatha

Autoportret w was widziany
W lustro spoglądając
człowieka - chyba - widzę
i z jegomoich przywar szydzę

zmarszczka - pamiątka uśmiechów,
rzadko się zdarza w tym wieku;
są młodości czerwone blizny wyryte
i oczy śmiesznie pokryte
nadzieją

i jest nos nierówny
prócz niego warga zajęcza
i dusza co chciała być piękna!

jest jeszcze to czego nie ma
czego na tafli rzeczywistości
zwyczajnie przecież nie widać
a nie widać tylko tego na co
nikt nie patrzy

jest też wołanie którego nie słychać
bo nikt nie słucha wśród burzy
rozpaczliwe i obłąkane jednocześnie
na mnie patrzcie, bo ja przecież jestem!

i widzą!, widzą!, widzą me ciało!
lecz przecież mnie jest w nim tak mało
bo ja przecież jestem tutaj!
spójrzcie tylko, zobaczyć chciejcie!

spójrzcie, bo jestem tym
co Wy tak świetnie kryjecie;
pod maską - też przecież żyjecie!

12 marca 2015r

Japier*ole! Wybaczcie taką reakcje, ale poruszyło mnie to, nie wiem czemu, ale wywiera to na mnie ogromne wrażenie, być może dlatego że cię znam Mat :3 Wiersz genialny i dosyć emocjonalny, naprawdę świetnie

O braaat, pod maską żyjemy.

Zgrabnie, poruszająco, z kapką goryczy.
Podoba mi się. Bardzo.