Aleatha

Terra Felix (I)
Skoro tylko ciemność k'nam przyszła wieczorem,
Powstała potrzeba, by mroku tę porę,
Rozjaśnić światłością, co spływa na ziemię,
I wciąż od zarania oświetla wsze dzieje;

A że gwiezdne niebo chmurami zakryte,
Mrok zwyciężyć trzeba nam snów kolorytem!
Zgłębiając wspaniałą marzeń tajemnicę,
Ruszamy w tułaczkę nad wszelkie granice;

Gdy wszystkie już ślady świata są zatarte,
My wciąż tak jak dzieci, w sen brniemy w zaparte;
Wierzymy, że jest w nim mała część prawdziwa,
Że istnieje gdzieś w nas ta ziemia szczęśliwa.
----

Kołysanka (II)
Więc zaśnij kruszyno, zła świata niepomna,
Rozwiń serca żagle, a niech toń spokojna
Odbije swym lustrem Twą piękną twarzyczkę,
I niech Bóg cierpliwy Twą przyjmie kantyczkę;

A gdy tak świat marzeń przemierzać swych będziesz,
To trzeba Ci wiedzieć, że pójść możesz wszędzie;
I nie trwóż się wcale płynąc wbrew przestrzeni,
Ku niebom błękitu, ku łąkom zieleni;

Więc zaśnij dziecino, w sny wtul swe oczęta,
Wtedy tajemnica ich tak niepojęta,
Otworzy przed Tobą drogę do spełnienia;
Śnij tylko, kruszyno, wierz tylko w marzenia.

6 maja 2015r

Boże, oba utwory, a można rzec, że jeden podzielony na dwie części wywołują u mnie niesamowite emocje, czytając to mam wrażenie, że napisał to jakiś XIX wieczny poeta. Mat nie czytałam twoich wszystkich wierszy, ale z tych, które widziałam ten jest najlepszy. Naprawdę piękne dzieło, gratki ^^

Genialne Mat! Ostatnia linijka po prostu wymiata Brawo, brawo!

Jak ujrzałem Terra Felix to pomyślałem zaraz o jakimś takim... temacie w konwencji futurystycznej Taka poezja science-fiction o ludziach, którzy dużo popsuli i teraz już nie mają szans absolutnie na wykaraskanie się, choć z iskrą nadziei na samym końcu. Jakież było moje zdziwienie gdy przeczytałem całość Pomimo tego, że nie trafiłem z przewidywaniami, pragnę powiedzieć, że rozwijacie się, Panie Kolego