Aleatha

O radzie najdroższej przez Łucznika mi danej

Łuczniku... Znów serce swe umiem poruszyć!
(Wołałem, zstępując w czeluści mej duszy),
czy wpuścisz do siebie? Wszak wracam w Twe progi!
Pomówić chcę tylko, mój bracie tak drogi...

Nie czas jest na słowa; (rzekł głos przyciszony)
Więc na co takiego? (spytałem zdziwiony)

(Poznałem odpowiedź, słysząc wilków wycie
To Łucznik nie mówiąc, tak rzekł mi) - na życie.

11 marca 2015r

O łał, rozbroiłeś mnie tym. Rymy jak zawsze genialne, forma niczego sobie, ale puenta.. no coś pięknego! Nic, tylko się zastosować do słów Łucznika. Brawo, brawo

Genialne, daje do myślenia (przynajmniej mi) i forma faktycznie piękna ^^