Aleatha

Widzisz tam ciemna noc
Zimna noc, znika moc
Księżyc lśni, szatan drwi
Ciało drży, umysł śpi
Spokój był, lecz się zmył
Starczy już, brakło sił
Widzisz blask, nie bo zgasł
Uciekł czas, nie ma nas
Koniec dnia, urlop ma
Coś Cię gna, męka trwa
Zamknij oczy, tak się droczy
W bólu moczy, dalej kroczy
Niech się skończy, niech nie łączy
Strachu pnączy, dalej łączy
Szczęście znika, duch wycieka
Krew wycieka, z rąk człowieka
Tak ma być, więc spróbuj żyć
Z bólu wyć, i wciąż to kryć
Słów witraże, czas pleść każe
Nie pokaże, bo je zmaże
Brak pewności, się rozgości
Bez miłości, łamie kości
Końca nie ma, męka wszędzie
Ona będzie, zawsze będzie...

(05-10-2016, 06:04 PM)P.Tia napisał(a): [ -> ]Słów witraże, czas pleść każe
Nie pokaże, bo je zmaże

Podoba mi się, a w szczególności cytat powyżej, jakoś dopełnił we mnie chęć skomentowania.

Niesamowicie podoba mi się chaos zawarty w tym utworze, który po chwili czytania wywołuje lekką grozę XD

Dziękuję Wam starałam się

Podoba mi się upór z jakim trzymasz się formy, ale poza tym... jest dla mnie zbyt chaotyczny. Rozumiem, że chciałaś zachować konsekwencję w stawianiu przecinków, ale w pewnych miejscach są one nie tylko zbędne, ale wręcz niepoprawne. Niemniej, z niecierpliwością czekam na więcej .