Aleatha

Nie bierz wprost słów mych,
Wypowiedzianych dawno,
Nie bierz ich do siebie,
Było ich za dużo,
Nie myśl o mnie źle,
To było nieważne,
Jedyne co się liczy,
To co jest i będzie.
*

Tęsknię za tym co było,
Tęsknię za tym co być mogło,
Dlaczego tak zraniłeś mnie?
W jednej chwili zburzyłeś wszystko,
Niczym wiatr domki z kart burzy,
Myślałem że będziemy,
Radość lecz strach duży,
Widać uzasadniony,
Skoro mnie zostawiasz,
Dlaczego nie wiem nadal,
Lecz wiem, że nie zaufam już tak,
Jak kiedyś...


~Nalf.

Pisane w czasach załamki, nie hejtować proszę :<

Daje... do myślenia. Nawet bardzo. Zastanawia mnie adresat tego wiersza. W zależności od wyobraźni czytelnika, utwór zyskuje wiele poziomów przygnębienia.

Chylę czoła. I współczuję... przeszłości.

Dziękuję. Kiedyś nie było tak dobrze jak teraz.

Ale wyrosłem z łatwowierności. I to chyba na moją korzyść : )

Jest piękny.

(02-25-2013, 10:07 PM)Nalfein napisał(a): [ -> ]Ale wyrosłem z łatwowierności. I to chyba na moją korzyść : )

Zacytuję wiersz, który ostatnio czytałem:

Cytat:"... tak ci się tylko wydaje."

Moja megalomania sięgnęła zenitu

Trudno ocenić, czy wyrosłeś. Czas i tak to zweryfikuje na swój sposób. Ja trzymam za Ciebie kciuki, Nalf!

Nalf wiersz świetny. Ale komuś i tak musisz ufać Samemu iść przez świat jest bardzo ciężko. A ufność nie jest taką złą cechą. Tylko trzeba wiedzieć komu zaufać, by się nie zawieść

No i tutaj jest pies pogrzebany - ile razy ufamy komuś bezgranicznie, a później zbieramy za to baty? Trochę staram się zrozumieć Autora i jego przekaz. Aczkolwiek, bez zaufania nie sposób iść przez życie. Chyba warto założyć, że osoby, które spotykamy są nam życzliwe. Lepiej potraktować kogoś mile i później ewentualnie się zawieść, niż z góry założyć, że ktoś jest "be" i bezpodstawnie go skrzywdzić. To zalatuje trochę ewangelią, ale wydaje mi się, że takie rozwiązanie jest ciut lepsze. Mniej egoistyczne...