Subkultury.

[Sasek247]

Pozwolę sobie trochę ten wątek odkopać. A czy można uważać weeby (w Polszy bardziej przyjęła się nazwa mangozjeby - używana o dziwo dumnie przez ludzi z tym nurtem powiązanym) za subkulturę czy tylko za fandom?

[Nikaj]

Hah, przeglądając forum dokopałam się do tego wątku i trochę mnie rozbawił.
Ekipa, jesteśmy wszyscy o ładnych parę lat starsi, może też mądrzejsi, a i świat poszedł trochę do przodu i mam wrażenie, że kwestia subkultur rozumianych jak w postach sprzed lat jakoś się rozmyła, rozpaćkała i zblakła. Zadziwiająco pozytywnie odebrałam tę obserwację.
Co Wy na ten temat sądzicie? Czy nadal podpisalibyście się pod swoimi wypowiedziami sprzed kilku lat? To chyba jeden z tych tematów, odnośnie których ogólnorozwojowa zmiana poglądów obejmuje nie tylko sam przedmiot tematu ale i istnienie samego tematu (If you know, what I mean...)

@Sasek247, każdy fandom jest subkultura, jeśli tylko wykształcił pewne znaczące odrębności np. językowe, ubioru, zachowań, poglądów.

[Matpollo]

Nikaj, zmiana poglądów to jest chyba w ogóle temat, który nadaje się do Skarbnicy Myśli i chciałbym go tam założyć jak już pojawi się ciut więcej osób do dyskusji, więc pewnie jakoś za tydzień czy dwa, po sesji. Na pewno jest się o czym rozpisywać... i to będzie rozpisywanie się dość trudne, na tematy, które ostatnio są bardzo aktualne


Jeśli natomiast chodzi o subkultury - i mnie się wydaje, że trochę zaniknęły subkultury w ogóle. Z dzisiejszej perspektywy myślę, że były już w agonii, kiedy pokolenie aleathowe (jeśli można tak określić rocznik 1997 i okoliczne) zakładało to forum, a nawet wcześniej. 
Wielkich ruchów młodzieżowych raczej nie ma, jeśli widzieć skina albo punka to są to dinozaury, które gdzieś tam się uchowały. Na zajęciach z problemów historii najnowszej dyskutowaliśmy kiedyś nt. globalizacji. I myślę, że tu jest klucz tego odwrotu subkultur - dokonuje się sprzedawanie wszędzie masowej kultury amerykańskiej oraz amerykańskiego stylu życia. Tiktok, instagram, facebook - to wszystko nie sprzyja wytwarzaniu się poczucia odrębności jakichś grup. 

 To chyba jeden z tych tematów, odnośnie których ogólnorozwojowa zmiana poglądów obejmuje nie tylko sam przedmiot tematu ale i istnienie samego tematu (If you know, what I mean...)

I jednak nie do końca rozumiem...

[Nikaj]

 To chyba jeden z tych tematów, odnośnie których ogólnorozwojowa zmiana poglądów obejmuje nie tylko sam przedmiot tematu ale i istnienie samego tematu (If you know, what I mean...)

I jednak nie do końca rozumiem...

Chodzi mi o to, iż mam wrażenie, że im człowiek starszy (żeby nie powiedzieć: doroślejszy) to tym mniej przejmuje się nie tylko tym do jakiej subkultury należą spotykani przezeń ludzie oraz z jakim schematem zachowań/poglądów ta subkultura mu się kojarzy, ale również coraz mniej się przejmuje tym, że ktoś w ogóle należy do jakiejś subkultury. Wynika to z tego, że wraz ze zdobywaniem ogólnożyciowej mądrości i doświadczenia powinny słabnąć tendencja do szufladkowania ludzi wg subkultur, ponieważ im dalej w życie tym lepiej każdy wyciągający z życia wnioski człowiek powinien wiedzieć, że w każdej subkulturze są ludzie, o każdym charakterze, poglądach, tendencjach, wariactwach, fobiach, potrzebach - i niezmiennie równym i niezaprzeczalnym prawem do godności, szacunku, akceptacji.

Idealnie pokazuje to poniższy filmik. To podsumowanie procesu, który u każdego wyciągającego z życia wniosków człowieka powinien nastąpić samoistnie.

[Matpollo]

Bardzo Ci Nikaj dziękuję za obszerne wyjaśnienie, już wiem do czego zmierzałaś.

To podsumowanie procesu, który u każdego wyciągającego z życia wniosków człowieka powinien nastąpić samoistnie.

To jest bardzo utopijne stwierdzenie i jakkolwiek sam podzielam to, chyba się zgodzisz, pobożne życzenie, to myślę, że nie należy deprecjonować nikogo, kto doznał przemiany z powodu czynników zewnętrznych. To np. moja historia, dopiero nawrócenie i nauka Kościoła pokazały mi, czym jest godność osoby ludzkiej i że nie można nikogo osądzać.

A film akurat widziałem kilka dni temu. Bardzo lubię takie akcje, uważam że są niezwykle potrzebne



//pozwoliłem sobie przenieść wątek do działu Skarbnica myśli, tu chyba bardziej pasuje.

[Nikaj]

No nie wiem czy utopijne. Matt, spośród znanych Ci osób, które są bardziej skłonne do szufladkowania ludzi według gustu muzycznego/stylu ubierania/poglądów politycznych/pochodzenia/języka (w sensie subkultury, nie wchodzę tutaj w odmienności kultur wiodących)? Raczej starsze czy raczej młodsze?
Ja najsilniej obserwuję takie ciągoty u osób z przekroju wiekowego nastolatkowie -- młodzi dorośli, czyli grupy wiekowej, w której bardzo silnie zachodzą procesu określania własnej tożsamości i definiowania się na podstawie podobieństw i kontrastów (jestem taki jak ci ludzi, nie jestem taki jak tamci). Zdecydowanie łatwiej takie procesy oprzeć na widocznych, lecz niekoniecznie istotnych różnicach - właśnie tych różnicach, które definiują subkulturę jako odrębność.

To np. moja historia, dopiero nawrócenie i nauka Kościoła pokazały mi, czym jest godność osoby ludzkiej i że nie można nikogo osądzać.

No widzisz, to szczęściarz z Ciebie Ja z kolei jestem widocznie pechowcem i przez większość życia miałam kontakt z przedstawicielami Kościoła, którzy wyrobili we mnie pogląd, że ich działania opierają się na zupełnie odwrotnych założeniach. Odcięłam się od tej organizacji właśnie dlatego, że moje poglądy na temat godności ludzkiej i niemożności osądzania nikogo wyniesione z rodzinnego domu stoją w zdecydowanej sprzeczności z tym, co miałam możliwość obserwować u nich przez większość życia.
Długo by opowiadać, ale chyba nie temu ma służyć ten wątek.

[Matpollo]

Okej, z jednej strony zgadzam się, że szufladkowanie jeśli chodzi o subkultury z wiekiem zanika. Ale nadal istnieje szufladkowanie i wartościowanie ze względu na szersze kategorie - kolor skóry, wyznanie, światopogląd, religię.

Ja z kolei jestem widocznie pechowcem i przez większość życia miałam kontakt z przedstawicielami Kościoła, którzy wyrobili we mnie pogląd, że ich działania opierają się na zupełnie odwrotnych założeniach.

To jest niestety kwestia tego, że Kościół tworzą ludzie, a ludzie są niedoskonali. Sam opuściłem katolickie grupki na facebooku (katoakapy) ze względu na to, w jaki sposób ocenia się tam ludzi. A jeśli chodzi o osądzanie, to należy też rozgraniczyć wydawanie sądu nad człowiekiem, a ocenę moralną jego czynów. To drugie jest jednak niejako obowiązkiem człowieka wierzącego, ale ma służyć pomocy, a nie temu, żeby móc sobie kogoś potępić.
I inna sprawa to w ogóle zachodnie pojmowanie grzechu, które jest ściśle jurydyczne i tym samym w pewien sposób implikuje ocenę. Inaczej rzecz ma się na chrześcijańskim Wschodzie, który grzech rozumie jako chorobę - a chorego należy żałować i współczuć, a nie potępiać