Aleatha

Rycerzu w czarnej zbroi
Dokąd Cię nogi poniosły?
Czekam aż lęk mnie ukoi
Gdzie z upadku mnie wrony podniosły.

Uwięziona samotnie
W wieży pełnej ludzi,
Zachowuję się pogodnie,
Co jeszcze większy we mnie lęk budzi.

Co dzień przez okno
Wciąż cię wypatruję.
Choć powoli robi się chłodno
Swe serce dla ciebie zachowuję.

Przybądź po mnie
Na rumaku dumnym,karym
Bo wolną być jak ptak chcę,
W domku mieszkać małym.

Złowroga zima minie,
A ty nie przybędziesz.
Moje serce zginie,
Zanim z trudem je zdobędziesz.

Rycerzu, jeszcze droga
Przed tobą wciąż się dłuży.
Królowa śniegu sroga
Zniszczy cię kolcami ròży.

Przypuszczam, że już jest w drodze, do Twojej wieży ! A jeśli serce ma wyjątkowo gorące zima mu nie straszna! Śliczny wiersz.

Bardzo ładny, pięknie wyrażający uczucia wiersz Kiedy go czytam widzę to wszystko co opisujesz, tego karego rumaka, mały domek. Bardzo ciekawe i dające do myślenia zwroty na przykład:
"Uwięziona samotnie
W wierzy pełnej ludzi,"
Ogólnie jest piękny i pisz dalej, bo masz talent

Wiersz naprawdę piękny
Tętni aż emocjami, a zastosowane metafory, tylko je podkreślają.

W wersie "czekam aż lęk mnie ukoi" jest taka świetna sprzeczność, taka dobra metafora - jestem naprawdę pod wrażeniem. Rozwijasz się Można by popracować nad liczbą sylab w wierszu, ale spoko - mi to też nie wychodzi i mam z tym ogromny problem. Mimo to, czyta się naprawdę dobrze, no i trzeba się trochę zastanowić. A mówiłaś, że nie potrafisz pisać wierszy.

Dziękuję za pozytywne opinie. Szczerze mówiąc, nie sądziłam, że ktokolwiek przeczyta ten wiersz. Byłam przekonana, że oznaczycie tylko dział jako przeczytany.