Aleatha - The lack.

The lack

Like how wonderful would it even be,
If I could see what you see,
I'd for a minute try and be you,
And you'd be me in this case too,

Because there's something people are missing,
They lost the empathy, they're not compassionate,
They taunt and they sneer, still like snake hissing,
With no decency and we have to sustain it.

How can we even try to thrive,
When it's only the need to survive,
Still scared, the pain is inherent,
Still worried like if we ever weren't.

It's just the reality,
We try now to live in,
"-Oh, what a pity..."
Nothing worse to be seen.

Nalfein.

Ciekawy, wiersz, sporo narzekania, trochę dywagacji i kawałek o bólu egzystencjalnym + zjechanie ludzi jako tych nieuczuciowych. Czyli mój klimat ^^ Naprawdę wiersz jest dla mnie piękny, a temat niesamowicie cieawy, Nalf postarałeś się Laugh

Dzięki
Dosłownie wczoraj jeden z moich bliskich i dobrych znajomych doświadczył poważnych niesprawiedliwości z powodu czegoś, co tak naprawdę każdy człowiek powinien zrobić. Wstręt do ludzi tkwi we mnie od dawna, a to był zwyczajny impuls, aby tylko wydobyć odrobinę tego z siebie.

No Nalf, zgodzę się z Suzan, pięknie Ci to wyszło Smile

First verse is beautiful.
Wielki plus za użycie idiomu. Cóż mogę dodać. Smutnie prawdziwe. Czasem się zastanawiam podczas czytania wierszy o naturze ludzkiej, czy nie odnoszą się one również do mnie samej. Good job Nalf ^^

@Lafia dzięki : )

Fryderyk II Wielki napisał(a):Teraz, gdy już poznałem się na ludziach, wolę psy.

Każda forma jest dobra, żeby się wykrzyczeć. Nawet szeptem. Dobra robota, @Nalfein.

Psów też nie lubię, ale zdecydowanie są wyżej w mej hierarchii Szcz

@Hamish dziękuję Szcz