Aleatha

Do Marka Foltyna (II)

Motto

był wielki wiersz i wielka bajka
czas ognisk w lasach bohaterów
bezkresnych łąk i srebrnych snów
co na wiek wieków trwały szczęściem

wtedy pamiętasz łatwo było
uwierzyć w to co mówiliśmy
i ciężkie słowo twarde trudne  
zdało się lekkie i piękne i szczęśliwe

a jednak
zbyt ciężkie na nasze wątłe dłonie przyjacielu
na nasze krótkie płonne wieczory
na serca głupie głupie umysły
i głupią młodość wzniosły ton

za łatwo było nam je rzucać
w tych długich listach których
nikt nigdy nie napisał

za łatwo było kłamać
że kiedyś dom rodzina
że kiedyś nie znikniemy

teraz słowa zdają się ważyć więcej
więcej niż Rzym niż kolumnady
a nawet marmurowy Atlas traci kiedyś siły

tego nie wiedział dobry cesarz
tego i my nie pojęliśmy